Snipe. Sprot Cup 23 – de challenge evolueert, de verleiding blijft

Wie in de Snipe zeilt, kent maar beter de capriolen van het Galgenweel. Zeker als de shiftende wind nauwelijks boven de zeven knopen uitkomt. Toch slaagde de wedstrijdleiders erin vijf reeksen te laten varen, waarvan zelfs eentje met drie kruisrakken.

Aan zeilopwinding geen gebrek, dus. Aan sfeer nog minder van Nicolas Uyttersprot maakt de familiereputatie waar. De liefde gaat ook bij zeilers door de maag: waauhw wat een hamburgers. En toch evolueert de Challenge en blijft de verleiding.

Met een zacht, heet briesje dat van zuidoost, naar oost en later iets noordelijker shiftte, werden vorige zondag niet echt lange rakken uitgelegd. Voor een paar zeilers was het verschil tussen het aantal rondes en het aantal keer dat ze de ‘upwind’ baan moeten varen ook niet heel duidelijk. Wie in manche een voor de wind naar de veronderstelde downwind-finish doorzeilde, zag achter zich de achteropkomers wel finishen.

The big five

Net voor de middag – the traditional hamburger calling – was het duidelijk dat er in de strijd voor de podiumplaatsen vijf teams kandideerden: Wouters / Sequeira, Den Hartigh / Royer , Drontmann / Suy (foto) , Ghys / Vandaele en Van Pelt / Van Belle. Dat leverde spannende maneuvers bij de start en loef/lij duels op, maar werd niet zelden beslist met de juiste keuze naar een zone met net dat beetje meer wind.

Inclusie troef: gemixte teams en gretige juriorzeilers

Opvallend fenomeen: zeven boten met een gemixt M/V team en twee met een volledig vrouwelijke bemanning. Bovendien ook nog drie boten met erg jonge fokkematen, jongens met een basis Optimist ervaring die meteen konden meeproeven van hoe het er in die volwassen Snipeklasse aan toegaat. Een aanpak die zeker indruk maakt en de zeilcompetitiemicrobe voedt.

Tot de laatste race

Terug naar de race. In race 4, dus na de hamburger bien soigné, laat Maxime van Pelt / Krista van Belle een steek vallen en finishen ze elfde. Robert Drontmann / Valérie Suy en Wim Ghuys / Anneke van Daele beseffen dat de vijfde reeks beslissend gaat worden. Na een algemene terugroep gaat de U vlag op de (gesleepte) startboot omhoog. Die kost Drontmann / Suy een dure plaats, want ze krijgen een UFD. Finishen  Van Pelt / Van Belle toch niet eerst zeker?

Een zesde reeks zit er niet meer in, er komt een mooie opening in de wolken aandrijven en dat betekent nog minder wind.
Maxime Van Pelt – Krista Van Belle winnen overtuigend de wisselbeker, Wim Ghys – Anneke van Daele (2de) delen dezelfde 11 punten met Robert Drontmann – Valérie Suy (3de).

Sprottiaanse sfeer

In een recordtempo zijn de Snipes gestald in de loodsen van de respectievelijke clubs en kan de prijsuitreiking losbarsten. De muur van Vedett sixpacks slinkt, de sterren beklimmen het schavot; de glimlach -en zo nu en dan een meer gewaarde pose- bezegelen de Sprotcup. Plus de belofte van Nicolas dat hij de traditie van zijn vader zal verderzetten, en volgend jaar, voor de twintigste editie wil uitpakken met een weekend formule. Yeuhj.

Van Challenge naar Sprot Cup

Eric Uyttersprot Lanceerde de challenge negentien jaar geleden Hij wou tegelijk de Snipe klasse en het wedstrijdzeilen op het Galgenweel boosten door alles in te zetten voor de productie van de races en de gezelligheid. Eric pompte heel wat energie in het stimuleren van het zeilen voor jong en oud(er).

Nicolas, zijn zoon, zet met brio de traditie verder. De oorspronkelijke opzet voor een lokale challenge is intussen wat verdrongen door een overvolle internationale Snipe kalender. Hij ziet met veel plezier de jongste zeilers in het circuit verschijnen, zodat de continuïteit verbeterd.

We zijn niets zonder hen

Bedankt Nicolas Uyttersprot, bedankt Vedett, bedankt wedstrijdleider Bernard De Keyser, bedankt wedstrijdleidingscoach Pierre-Philippe Gillard en bedankt aan het Race & Rescue- en het bar team.