Cadet World Championship Nieuwpoort – recept voor een successtory

Twee vloten Cadetten met zeilers van over de hele wereld trotseerden vijf dagen lang Noordzeecondities waar de gemiddelde toerzeiler voor in de haven blijft. Het werd een Wereldkampioenschap om van te smullen. Vol overgave van de deelnemers tussen 7 en 17 jaar, met hoge concentraties en zorg van de ouders en begeleiders, met medewerkers barstend van energie. Talent -met veel of weinig begeleiding- kwam boven. Wie niet op het podium stond, werd toch ook winnaar van een onvergetelijke ervaring.  

Massale voorbereiding

Officieel had het wereldkampioenschap Cadet in Nieuwpoort van 23 tot 28 juli plaats, maar in werkelijkheid zat dit topevent al maanden, zo niet jaren in de hoofden van de klasse, de organisatie, de gastvereniging WSKLuM, de zeilers, de ouders en de coaches, om van de leveranciers maar te zwijgen. 

Het Belgische team van vierendertig zeilers liepen de hele winter door stages van de klasse, zeilden wedstrijden in België en Nederland. Ze volgden ook nog trainingsmomenten, zoals de Level Up bij het RYCB-Sailcenter Galgenweel. 

Gebaseerd op continuïteit

Wat een positieve energiegolf moet er na WOII rond de wereld zijn gecirkeld. We zouden alles aan kunnen. Ook zelf boten bouwen voor de kinderen. Het is dan ook geen toeval dat in 1947 aan de twee kanten van de Oceaan er zelfbouwbootjes het daglicht zagen.

De Optimist in Amerika en de Cadet in Engeland. Nog steeds is deze tweezitter voor de jeugd populair in Argentinië, Australië, Tsjechië, Verenigd Koninkrijk, Nederland, Duitsland, Polen, Oekraïne en België. De lijst van alumni jaagt de bloedruk van sailminded mensen de hoogte in. Tradities zijn niet per sé conservatief.

Aanjagers

De klassen worden doorgaans door ouders gerund als semi professionals. Volgens Nathalie Gunst, voorzitter van de Belgische Cadet Klasse (foto), is dat ook de enige manier. Iedereen draagt zijn steentje bij om dit event te doen slagen.

Te beginnen met een geslaagde zoektocht naar sponsors. 52! En niet eens te eindigen met de bouw van een camping, de werking van een complexe race administratie, de assistentie op het water (RYCB-Race & Rescue samen met landsverdediging en clubs), de inrichting en uitbating van een tentenkamp waaronder een volwaardige (snack-)bar huist, inclusief menukaart om U tegen te zeggen en een enthousiast vrijwilligersteam dat alles laat draaien.

Helmstok doorgeven

De Cadet manier van werken voor de zeilers noemt Nathalie zelfsturend. De Belgische klasse beschikt niet over de middelen om de allerbeste, versta internationale professionele, coaches in te huren.

Maar de ervaring en kennis die de oudere stuurmannen/vrouwen doorgeven aan de fokkenmaten, onder het toezicht van de betere anciens – coaches – ook vanuit andere klassen-, mag zeker niet onderschat worden.

Het WK biedt ieder jaar dé jaarlijkse afspraak – aan weerzijden van de evenaar- het perspectief waar de jonge zeilers/zeilsters naar uitkijken. En toewerken. De bijna tastbare reden om in de winter, kou, regen, mist en sneeuw te trotseren. Of toch die roll tack nog eens een keertje te oefenen.

Het contingent goede Belgische zeilers die zowel uit de klasse komt als die een onuitwisbare ervaring hebben opgedaan in de voorgaande WK’s, ook die in Australië, bijvoorbeeld, is sterk onderschat. België is ongeveer om de tien jaar gastland.

Twee vloten

Ieder land hield een reeks selectiewedstrijden, want per land mogen maar zeven boten deelnemen, behalve het organiserend land: dat beschikt over tien tickets. Interessant neveneffect van dat WK: naast de vloot van geselecteerde WK deelnemers is er ook een promotievloot. Allemaal getalenteerde Cadetzeilers die de selecties niet haalden. Die zien we vast weer terug.

De vierendertig teams in de promotievloot leren heel wat bij van de zesenvijftig in de WK-vloot. Ze delen de botenparking, de helling en begeleiding en varen in exact dezelfde condities. Ze zitten ook samen aan tafel en spelen -after hours- op hetzelfde ‘shotterke’.

Voorgaande winter liet Nathalie nog voorzichtigjes vallen dat er bij de longlist van alle Belgische kandidaten er wel eens kanshebbers zouden zijn op dit WK-Podium, enfin: zeker binnen de top tien.

Kampioenen

De strijd voor het podium ging tussen de Australiërs Evie McDonald – Jack Jones (Finale 3^de), de Polen Franciszek Massalski – Wojciech Szaryński (Finale 2^de) en de Argentijnen Tomas Fernandez-Jardon – Vicente Carloni-Bohl. (Finale: 1^ste).

Het is pas in de laatste dag, bij de laatste drie reeksen, dat de Argentijnen de Polen van de eerste stek wisten te verdringen, hoewel geen van de drie die laatste dag eerst over de finish gingen.

Rare redres

Helemaal in de geest van een WK had de jury wel wat werk met een cascade aan protesten, waarvan de meest merkwaardige toch de vraag tot ‘redres’ was: een bijstelling.
Afgaand op de reacties van apothekers, die meerdere vragen kregen rond remedies tegen buikplaag, ging er een besmettelijke ziekte rond. Sommige zeilers en hun entourage ontsnapten er niet aan. Voor sommigen was uitzeilen of zelfs starten er te veel aan.

Dat werd bij het begin van het WK door de jury opgevangen met redres, maar vreemd genoeg tegen het einde niet. Ondertussen waren er wel maatregelen genomen zoals de dagprijsuitreiking in open lucht in plaats van in de tent houden, zodat de besmettingskansen daalden.   

Beloften in de schommel

Voor de Belgen was het nagelbijten. Eerst zagen ze kansen liggen om binnen de top tien te finishen. Blijkbaar konden ze voordeel halen uit de harde wind en hoge golfslag van de eerste manches. Het hoofd koel houden in deze situatie met aanzienlijke morele druk in een veld met overwegend onbekende tegenstrevers is een heel andere kwestie. De top tien halen was hard werken.

Elias Kerre die met rookie Finn Ysewyn (foto) als de beste uit de Belgische lichting kwam miste op die laatste dag zijn routine en tuimelde aanzienlijk wat plaatsen omlaag. Bij Emiel Van Daele-Vince Moring ging het precies andersom: na de Blackflag in race 1 en het redres in race 3 (wegens ziekte) zetten ze in de laatste drie races de beste Belgische resultaten neer, waardoor ze toch aanzienlijk klommen in het AC.
Nog even naar de Promotional Fleet: Lotte Meynen – Remy Maris werden hier toch maar lekker tweede.

De Belgische zeilers hebben zich man- (en vrouw-) heftig geweerd in zware condities, tegen zeilers die allesbehalve onvoorbereid op het water verschenen.

Zoals Carl Winters deze maand in zijn logboek noteerde: het is tijd om met de klassen te overleggen hoe we kunnen samenwerking om die vlam van het jeugdzeilen ook in de toekomst te laten fakkelen.  

Uitsmijter

Roel Ysewyn, wedstrijdzeiler en bezieler van de RYCB-Level Up trainingen: “Zeilers die bij ons in wintertraining kwamen wisten in september niet eens wat een spinnaker was. Nu zeilen ze mee vooraan in deze oersterke vloot. Als ze doorzetten, groeit er een nieuwe generatie kampioenen.”

Cadet Class World Championship results

Cadet Class World Championship Fotoalbums

Tekst: PDJ

Foto’s: FSR Industries Media House (Jordan Roberts) || Elke Speelman || Kristel || Gerhard – BATUR || Isabel Dochy || Raf De Blieck || Stefaan Vandaele